Mijn grootste probleem is dat ik nogal een vaste haakster ben. Dat samen met mijn voorliefde voor katoen is geen goeie combinatie. Meestal kom ik er halfweg achter dat het me echt te klein gaat zijn. Dat ik het beter in een maat groter had gemaakt. De combinatie van dun garen met een te dunne naald met een nogal vaste steek verandert zelfs een extra large in een small.
Vorige zomer lonkte dit patroon naar mij. En had ik me - weeral - laten verleiden door een garen dat er vooral op de bol 'iets voor mij' uit zag. Maar de realiteit kwam weer ergens halfweg. Het was echt geen goed model voor mij want er was niks in mijn kleerkast wat er ook maar mee zou kunnen matchen.
Mijn mama kwam enkele weken geleden met een geweldig idee. Het zou tante Anita wel passen. Het moest dan wel af zijn voor haar verjaardag. Ik zag 26 juli al opdoemen. Ik vreesde voor de deadline, zocht 20 andere projecten die mij dringender en boeiender leken. Maar zoals gewoonlijk wint opeens de nieuwsgierigheid van de onvrede. En hoe verder ik geraakte, hoe sneller het vooruitging. Ja ja processie-van-echternach-gewijs, dat geef ik toe.
Het probleem met stukken die je' in de ronde' moet haken, is dat je foutjes opmerkt bij de volgende ronde. En rondes worden alleen maar groter, natuurlijk.
Ik worstelde mij door de laatste ronde (ik haat picotsteken) en het instoppen (als ik dat zou kunnen uitbesteden ...). Vandaag haakte ik er gauw de linten nog aan. En zie klaar is kees.
Binnenkort zal iemand een leuke pakje krijgen toegestuurd want ik denk niet dat ik ga kunnen wachten tot de 26e juli om iemand blij te maken.
Voor de zekerheid heb ik voor mijn volgend groot project het garen besteld dat bij het patroon stond vermeld. En dus wacht ik nu op een oversea-shipping vanuit Amerika. Er is dus meer te verwachten binnenkort.
Ondertussen hou ik me weer bezig met kleine dingetjes. Dus zeer binnenkort meer ...
